De terug reis en thuiskomst

De terugreis en thuiskomst. 7 en 8 november.
Vanmorgen rustig een laatste ontbijtje genoten in het hotel, waar Sreynang nog een laatste kopje lekkere cappucino maakte. Daarna heb ik nog gauw de site bijgewerkt, Henk heeft het hotel betaald. Daarna hebben we de koffers weer ingepakt. En toch maar even weer een klein hapje eten. Ja hoor, rijst natuurlijk. We wilden afscheid nemen van Sreynang, maar jammer genoeg was er niet meer. Oke, de lange broek toch maar aan voor de zekerheid want de temperatuur zou wel anders worden dan hier in Cambodja. Buiten voor het hotel zit een portier, een erg aardige man die ons elek dag begroet in het Kmer. Nu weet ik een paar worden in het Kmer en dan moest hij altijd lachen als hem net iets voor was met de begroeting. Maar een paar dagen geleden begon hij in het Thais,….ja, dat konden we dus niet. Gisteren heb ik hem Twents geleerd. Ajuu en moi. Hij moest wel lachen,maar het klonk voor geen meter, net zo min als mijn Kmer klinkt, denk ik. De taxi kwam keurig op tijd en ook Sreyrath, zij zou met ons meegaan, maar ook Sreynang was erbij, want zij wilden ook mee ons wegbrengen. We kregen allebei een blauwe sjaaltje om gehangen,echt Cambodjaans. Lief toch? Het was heel rustig wat het verkeer betrof, dus na een goed uurtje waren we al in Siem Reap op het vliegveld. We hebben toch maar eerst even de koffers weggebracht, dan was dat maar geregeld. Met het versturen per email van onze tickets was er iets misgegaan, dus we moesten op de luchthaven onze tickets uit laten printen. Dus als er dan nog iets verkeerd ging, dan kon Sreyrath mooi even als tolk dienen. We konden een dame die daar stond niet duidelijk maken dat we onze tickets moesten hebben, dus ik wilde Sreyrath binnenhalen, maar zij werd tegen gehouden door iemand van de bewaking. Als ik iets wilde vragen kon ik dat aan hem vragen en anders aan de info bali. Sreyrath mocht niet naar binnen om ons te helpen. Uiteindelijk begreep die flapdrol ons en stuurde ons naar en balie…..pffff….daar kregen we onze tickets. Dat was dan maar geregeld. Daarna hebben we met de beide meisjes nog gezellig even wat gedronken op het terrasje voor de hal van het vliegveld. We moesten afscheid nemen en we kregen een prachtige foto van haar. Het was moelijk om ze achter te laten, moelijker dan we beiden gedacht hadden. We werden weer met een bus naar het vliegtuig gebracht en we zaten in no time in de lucht en zagen Cambodja onder ons verdwijnen…….
Al snel kregen we het diner voorgeschoteld. Het begon al donker te worden. Na twee en een half uur waren we in Hong Kong. Hong Kong heeft een gigantische grote luchthaven. Uit het vliegtuig moesten we eerst een paar hallen door lopen, toen werden met een bus naar een andere hal gebracht, daarna weer een paar hallen door, roltrap op, rolrap af. Toen de metro in en werden met hoge snelheid naar een ander hal gebracht, moesten de borden volgen die ons naar onze gate zouden leiden. Al met al waren we al een uur kwijt. Oke, de gate hadden we dus gevonden. Maar bij de gate waar wij moesten inchecken was niks waar je nog iets kon drinken. Dus maar weer een stuk terug gelopen en daar vonden we een heerlijk biertje. Om 23.45 uur moesten we naar de gate, wachtend in een hele lange rij voor we aan boord konden. Er zaten misschien wel 500 mensen in dat vliegtuig. En inderdaad, na een half uur vlogen we. Het werd een vlucht van 12.uur. Bij jullie was het nog 7 december, maar hier was het al 8 december. Het was erg helder en konden dan ook lang genieten van alle lampjes onder ons. En weer kregen we eten. Toen gingen alle lichten binnen uit en konden diegenen die wilden slapen dat proberen. Iedereen had een kussentje en een dekentje. Iedereen had zijn eigen tv schermpje met veel mogelijkheden. Af en toe een hazenslaapje, maar het is toch onrustig. Tegen de ochtend kregen we ontbijt. Het is allemaal keurig verzorgd. Het was een erg lange maar super vlucht. Op schiphol moesten we weer bijna een uur wachten tot de koffers er waren. In de aankomsthal stonden Vera en Renate op ons te wachten. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat het erg koud was. En dat het al gesneeuwd had. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar ik vond het heerlijk qua temperatuur. Bij Vera thuis een heerlijk kopje koffie gedronken en daarna zijn we in onze auto gestapt en naar huis gereden. Heel vaak moesten we lachen om het verschil in rijstijl met Cambodja. Ik vroeg aan Henk wat hij vanavond wilde eten, behalve rijst, nasi of bami. Tja, daar moest hij dan nog even over nadenken. Thuis aangekomen wisten we niet wat we zagen, een prachtige boog van ballonnen met een schilderij van Rico boven de deur. Binnen was het evenzo een grote verassing. Overal bloemen van verschillende lieve mensen en op het aanrecht lagen briefjes. We moesten buiten even zoeken en ruiken…wat dacht je? Een heerlijk pannetje snert!!!! En op het andere briefje stond: ”Even de kaas erover strooien, even in de oven en eet smakelijk”. Een heerlijk ovenschotel met AARDAPPELEN, wat wil een mens nog meer. Over het eten hoef ik me dus nog even geen zorgen te maken.
Wat een welkom thuis was dit, GEWELDIG!!