Op naar Phnom Penh

De dag voor we zouden vertrekken werden we door Jan uitgenodigd om ´s avonds samen met zijn ouders en een goede kennis , Jolanda , te eten. Jolanda is vanmiddag aangekomen. Je gelooft het niet, maar zij had spruitje en witlof meegebracht en dat zou in de keuken worden klaargemaakt. Geweldig!!! Vlak daarna kreeg ik een berichtje van Sreyrath, ze wilde nog graag even komen voor we naar Phnom Penh zouden vertrekken. Ze wilde met de brommer komen ( 65 km) Dit was snatuurlijk erg sneu en ik vertelde haar over de uitnodiging voor het eten. Dit zou om 19.00 uur zijn en nu was het half vier. O, dan kom ik er aan en met een goed uurtje ben ik er. En inderdaad, we hebben nog een hele poos gezellig zitten kletsen en om 19.00 uur ging ze weg, Ze bleef in Battambang slapen en ging morgenvroeg weer naar huis. Het was een super gezellig etentje en we hebben vreselijk veel gelachen. Wat een leuke meid, die Jolanda. De andere morgen zouden we om acht uur vertrekken met de taxi. om kwaart over acht vertrokken we. De ouders van Jan, Jan zelf, Jolanda en ja hoor Sreyrath kwam ook nog gauw even gedag zeggen, hebben we afscheid genomen van een heel stel ontzettende fijne mensen. Dankbaar dat we deze mensen hier mochten leren kennen. Wat hebben we hier genoten in het Battambang Resort.

We hadden een taxichaffeur die geen woord Engels sprak. Onderweg naar Phnom Penh, stopte hij even bij een soort bakkerswinkel en hebben we een broodje en drinken gekocht dat we mee konden nemen. Hete was ca 5 uur rijden. Maar voor je de stad Phnom Penh uit bent, we waren om ca 13.30 uur in het Larimar Hotel. We hadden met Pater Visser afgesproken dat we hem die middag nog even kwamen bezoeken. Met een Tuk tuk naar de Don Bosco school. Daar werden we naar een binnen gebracht bij Pater Roël, eerst herkende hij ons niet, maar later begon het hem te dagen dat we vijf jaar geleden met hem mee waren gereden. Hij bracht ons naar een kamer waar we destijds ook gegeten hadden en konden wachten op Pater Visser. Na een paar minuten ging de duer open en kwam hij in zijn rolstoel binnen. Hij was vreselijk oud geworden en hij herkende ons totaal niet meer. Wij vertelden hem van onze ontmoeting vijf jaar geleden en van Rico°s foundation Cambodja, maar hij wist het niet meer. Weer vertelde hij ons hoe hij hier vroeger gekomen was en wat hij allemaal gedaan had. Dit had hij ons al vaker verteld. Maar ja, 89 jaar….Na een uurtje zijn we maar weer gegaan. Er waren nog meer mensen. Hij heeft ons nog weggebracht en vertelde ons waar we de tentoonstelling van de school konden vinden. Heel erg mooi om te zien. We wilden eigenlijk ook de Killing Fields bezoeken deze middag, maar dan werd het wel erg krap. Dus dat gaan we morgen doen als we op weg gaan naar Sihanouckville. De taxi chaufferur hebben we vraagd of hij daar op ons wilden wachten, dat was geen probleem. De prijs voor de taxi wordt met het hotel afgerekend. De Killing Fields ligt midden in de stad. Het was vroeger een school geweest. Ik zal proberen om er één foto bij te krijgen. Het verhaal hebben we kunnen beluisteren via een koptelefoon met de Nederlandse uitleg. He4tt verhaal zal ik jullie besparen. We hebben best heel veel foto°s gemaakt. We hebben een boekje gekocht bij de uitgang van een man die dit vreselijk gebeuren heeft overleefd. Hij heeft heeft boek zelf gesigneerd. Wie belangstelling heeft om dit in te zien? Zeg het maar. Het laatste stukje wilde Henk niet meer zien. het was vreselijk.

Om ongeveer 15.00 uur waren we in Sihanouckville, wat een ongelofelijke verandering t.o.v vijf jaar geleden. We waren al voorbereid op hele hoge flats en bijna alles Chinees. De Hotelschool is erg achteruit gegaan, vinden wij. Slecht onderhouden. Het zwembad waar een aantal tegels uit zijn, nergens is nog een parasol, dus geen schaduw plekken. Heel erg jammer. Wel hebben we nog het kinderdag verblijf bezocht, dit zit nu naast de school. Vijf jaar geleden zat het in de stad. We hebben nog wat pyamaatjes die ik gekregen had, de schminkspulletjes die we van de winterwandeling over hadden en een doosje met gelukspoppetjes die we van Marije mee hadden gekregen naar de kinderen gebracht, dat vonden ze helemaal geweldig.

We hebben besloten om as dinsdag terug te gaan naar Siem Reap i.p.v 4 febr.