Het onthullen van de steen in het Peace Gallery museum in Battambang.
Om kwart over tien kwamen Borey, Sreyrath en Damian naar het resort om samen met ons naar het museum te gaan. Ook de ouders van Jan, Ine en Kees en Jan samen met zijn vrouw Pary gingen mee. Jan en Casper zijn vrienden. Bij aankomst in het museum, wapperden de Nederlandse, de Cambodjaanse en de VN vlag bij de plaats waar de steen lag. We werden hartelijk ontvangen door Casper. Ook waren er nog twee vreemde bezoekers die toevallig voorbij kwamen. Helaas deed Casper zijn verhaal in het Engels waar wij en ook de ouders van Jan niet alles van begrepen. Wel begrepen we toen hij verteld van onze bijzondere ontmoeting twee weken geleden op een zondag toen het museum eigenlijk gesloten was. Hij vond het een hele eer dat wij de steen hier wilden achterlaten en Rico hier een plekje wilden geven, ook hij was een van de velen geweest. Nu ik dit schrijf, moet ik heel erg aan het liedje van Claudia de Breij denken en het nummer van haar: ” Een van de velen”, dit zou echt voor Rico geschreven kunnen zijn. Na de toespraak werden me meegenomen naar de plaats waar de steen lag. Samen met Henk mochten we het doek verwijderen. Hieronder lag de steen in het midden van van een hartvorm gemaakt van steen met rondom binnen in het hart mooie plantjes. Deze zouden ter zijner tijd gaan bloeien. Casper vertelde ons dat hij ook aan de sterfdag van Rico aandacht gaat geven. Hij houdt ons hier via email van op de hoogte. De steen is geplaats tussen het gebouwtje waar de herdenkingsplaats is ingericht voor omgekomen Cambodjanen, de Cambodjanen opereren nog steeds in verre landen. Elke morgen worden er wierrook stokjes gebrand voor de overledenen. Aan de andere kant het deel waar alles is tentoongesteld uit de tijd 1992/93. Casper vroeg mij of ik de tekst die in Rotterdam bij het schilderij van Rico staat, ook kon krijgen, zodat hij dit ook als waarschuwing kan gebruiken bij zijn uitleg in het museum. Daar ga ik voor zorgen dat hij deze tekst krijgt. Hier hoort de steen en wordt Rico nooit vergeten. Dit alles heeft waarschijnlijk zo moeten zijn. Dit kan geen toeval zijn.
Rond 12.30 uur waren we terug in het resort. We hebben samen geluncht en zijn we naar het huis van Damian gereden om de laatste dingen te bespreken voor w.b.t zijn bedrijfsplan. We hebben alles nog eens goed doorgenomen en hopen nu een goed plan voor te kunnen leggen aan de WOR in Raalte.
Het was weer een hele bijzondere en zeker waardevolle dag vandaag. Morgen krijgen we de gegevens van ons volgende hotel in Phnumm Penn, nog twee dagen en dan zit onze tijd in dit resort erop. Dus de komende dagen geen nieuws vanaf hier.