Ons gesprek over het nieuwe project
Sreyrath wilde graag zoveel mogelijk tijd met ons doorbrengen zolang wij in Cambodja waren. Samen met haar Broer Borey had ze een auto ter beschikking en we hoefden maar te kikken en ze stonden voor ons klaar. Dus Borey haalde ons ´sochtends op van het hotel en nam ons mee naar hun huis. Natuurlijk moesten eerst weer eten. Sreyrath was onderweg met haar brommer vanuit haar werk naar huis. (drie uur rijden) niet te geloven. We hebben met haar gesproken over de steen van Rico en ze zei:” Mama, als jij daar een goed gevoel bij hebt, moet je dat gewoon doen”. En ze wilde samen met Borey die ook erg geinttersseerd was in het museum graag mee om de steen weg te brengen. Maar eerst zouden we naar Damian gaan. Dus hadden we gevraagd of ze met ons mee wilden rijden naar Damian. Damian was een collega van Rico en is hier getrouwd met een Cambodjaanse vrouw en spreekt ook hun taal. Damian start met een duurzame viskwekerij, waar uiteindelijk de lokale bevolking van kan profiteren. Hij kan dan de lokale bevolking opleiden en zo werkt het dan verder. Dit vergt een hele goede voorbereiding en daar was hij al mee bezig. Hij heeft een prachtig stuk land met een grote hal er op, die hij daar voor kan gebruiken. Ook staan er al 21 bassins klaar om te bekleden met vijverfolie waar dan de vissen in komen. Vis is een groot goed in Cambodja, dus goede handel. Nu moet Damian een goed plan op papier zetten en dan kunnen we kijken of het haalbaar is om hier iets mee te kunnen doen. Hierin worden we begeleid.
We zouden morgen de steen wegbrengen en dan wilden ze ons nog wat bezienswaardigheden laten zien en dan konden we samen dineren.
De andere dag kwamen ze ´s ochtends kwamen ze weer terug en hebben we de steen naar het vredesmuseum gebracht. Casper was niet aanwezig, maar een andere jongeman die van de steen afwist heeft deze in ontvangst genomen. Daarna met Sreyrath en Borey nog wat rondgelopen. Ook zij vonden het heel indrukwekkend. Casper zou ons een foto sturen als de steen een plaats heeft. Op de terugweg kwamen we langs het ressort waarvan Casper ons verteld had, dus besloten om daar te lunchen en konden we meteen vragen of ze een kamer voor ons hadden. En ja hoor, heeeerlijk, we hebben drie nachten een huisje aan het water, dan moeten we een nacht ergens anders naar toe, maar dat regelen zij. En dan krijgen we een huisje aan de tuinkant en kunnen we blijven zolang we willen. Dus maar besloten om de andere dag te verhuizen. We worden dan opgehaald met een tuk tuk van het Ressort. Dus onze prive chaffeur en Sreyrath hoefden niet nog eens rijden. Dit was ook te gek.
Daarna namen ze ons mee naar de stad waar een enorm standbeeld staat. Ta Dambong Kra Nhoung ( zie wikipedea) Vervolgens brachten ze ons naar Phom Sompov. Dit is een berg waarop een groot tempelkomplex op gebouwd is. Hier was in een rotswand een enorm boedhabeeld uitgehouwen. De apen liepen hier vrij rond. Maar wat ze ons wilden laten zien was, in de rotswand was een grote spleet en om 18 uur, dan begint het hier te schemeren en dan komen er miljoenen vleermuizen uit die in een lange vlucht (zoals wij wel eens wolken zien van spreeuwen) richting de stad vliegen. Dit schouwspel kon wel een uur duren. Maar heel veel mensen komen hier op af om dit te zien. Wel heel bijzonder om te zien. En als de schemering invalt, is binnen een half uur aarde donker. Daarna zijn we naar de stad gereden en hebben in samen Met Sreyrath en Borey gegeten in ons favoriete restaurant wat we hadden gevonden. We hebben besloten om morgen en overmorgen even te relaxen en dan gaan we weer samen op pad.