Ons bezoek aan de pagode

We hadden in overleg met Sreyrath besloten om 16 jan., de verjaardag van Rico maar niets te doen en op 17 jan., haar verjaardag ook de  vlinder in de pagode van haar grootouders bij te zetten. Zij zou dan een monnik uitnodigen zoals dat daar een gewoonte is. Ik vroeg haar wat er dan van ons verwacht werd en wat wij moesten doen of geven aan de monnik. Maar zij antwoorde, maak je geen zorgen mama, daar zorg ik voor, jullie hoeven niets te doen. We hebben nog even een tuk tuk gehuurd en deze heeft ons naar een baby shop gebracht, waar we een soort wandelwagentje hebben gekocht waar de kleine Sunshine in kan zitten. Dit was het enige “kleine “ ding wat ze hadden. Ze hebben al zo weinig ruimte. Alleen hier kan ze pas in, als ze echt kan zitten. Van Sreyrath kreeg ik een berichtje dat Borey ons de andere morgen om negen uur op zou halen, dus we moesten vroeg opstaan. Geen probleem. Klokslag negen uur zaten we klaar en het was kwart over tien toen hij hier was. We waren inmiddels gewend dat je het met het maken van een afspraak op tijd dit niet zo nauw moest nemen. Om klokslag 11 uur waren bij hun thuis, daar was niemand en Borey bracht ons naar het huis van hun grootouders. Daar zat iedereen op  de grond bij de pagode. Sreyrath vertelde ons waarom er geen monnik meer was, deze was al weer weg. Het is nl zo, dat de monniken na 11 uur niet meer mogen eten tot zonsondergang. En ze krijgen oa eten mee dat ze dan delen met de andere monniken. Doordat de koffieshop ´s ochtends om vier uur al open gaat, was het deze morgen erg druk geweest waardoor Borey niet op tijd weg kon om ons op te halen, en daardoor hebben wij de monnik gemist. Tja, erg jammer, maar het was er niet minder speciaal om. Samen met Sreyrath heb ik de vlinder in de pagode mogen zetten, naast de urn van Opa en Oma. De vader van Sreyrath bracht een kaars en stak deze aan en zette deze voor de vlinder…………..Ik weet dat Rico zal waken over deze mensen. Deze pagode wordt elke avond afgesloten en ´s ochtends weer geopend. Daarna hebben we Sreyrath gefeliciteerd met haar 33e verjaardag. Ze had een tatoeage op haar schouder laten zetten met onze namen. Dit wisten wij niet, dan werd dit ons verjaardagscadeau. Verder hebben we de hele dag doorgebracht in en om de koffieshop. We hebben gezien hoe en wat ze allemaal deden en wat er allemaal in en uit loopt. Uiteraard had moeder weer een uitgebreide lunch gemaakt. Heerlijke kip in cola gebakken. Buffel vleesblokjes en varkens vlees en natuurlijk rijst. Nu hadden we de gelegenheid om met Borey te praten over het repareren van de scholen in de arme wijken.  De avond toen we bij de vleermuizen waren kijken, heeft hij ons voorgesteld aan twee vrienden van hem waarmee hij dit project deed. Twee hele aardige nette jonge mannen. Borey vertelde ons over het project en dat deze school in de bergen lag. Hij liet ons foto´s zien. Ik vroeg of we daar eens konden kijken. Toen liet hij ons foto´s zien hoe ze op met een aantal vrienden, ieder op een motor over een bijna onbegaanbaar pad, als ze een beetje pech hadden door het water moesten om daar te komen. “ “Nee mama”, zei hij, :”Dit gaan we jullie niet aandoen, we willen absoluut niet dat jullie iets overkomt op deze weg”, hij heeft ons vele foto´s laten zien hoe onbegaanbaar sommige delen zijn en hoe moeizaam ze het materiaal naar boven brachten. Jeee, wat een klus!!! Hij zou ons zeker foto´s sturen. Hier hebben we best vertrouwen in dat het geld goed gebruikt wordt. De auto die Borey ter beschikking had om ons te halen, is gewoon van een hele familie. Iedereen die de auto nodig is kan deze gebruiken. Borey vroeg of er even iemand anders de auto kon gebruiken, hij zou dan om vijf uur weer terug zijn. We moesten toch blijven om de eigen gemaakte pizza van Sreyrath te proberen. Alles draait daar om eten, jeeee……..ze weten gewoon niet wat ze je voor moeten zetten. Samen met Henk en Sreyrath nog even naar de Pagode gewandeld.  Toen we terug kwamen, had de vader een briefje voor ons neergelegd. Het was een prachtig handschrift, helaas in het Kmer. Sreyrath heeft dit voor ons vertaald:

Ik ben zo blij dat mijn broer en zus ons liefde hebben gegeven en alle dingen hebben gedaan die ik nooit zal vergeten. Een miljoen bedankt.

Daar wordt je dan wel even stil van!!!

Na een heerlijke pizza gegeten te hebben, bracht Borey samen met Sreyrath ons terug naar het resort. Hoe hartelijk zijn deze mensen!!!!

Rond negen uur ´s avonds waren we terug. Heel bijzonder om zo in het leven te  mogen kijken van deze ontzettende hartelijke mensen. Wat ben ik dankbaar dat we dit mogen en kunnen doen, dankzij jullie. Helaas, het lukt mij weer niet om hier foto´s toe te voegen. Sorry.