Gedicht

Nu ben ik ervan overtuigd dat we heel veel kinderen kunnen helpen.
Op pagina 181 van mijn boek dat ik schreef in 2013 is uitgebracht schreef ik het volgende gedicht:

Kinderen in Cambodja, velen zonder papa en mama.
Ja, heel veel kinderen zonder kleren ofschoenen, kinderen om te zoenen.

Kinderen die moeten naar scholen,
Maar ook velen die doelloos rond lopen te dolen.
Misschien hebben zij… net als wij, nog zoveel te wensen…
Hoe graag zouden we hier iets willen betekenen voor deze mensen.

Door het moeilijke leven wat zij hebben doorgemaakt,
Durven ze misschien niet eens meer te dromen…ze zijn zo gemaakt.
Vele slachtoffers van landmijnen proberen te overleven.
We zouden meer willen doen dan alleen maar een paar centen aan ze te geven.

Cambodja…wat een prachtig land, we hebben van je genoten.
Heel graag komen we terug en bieden een helpende hand.

Anne.