de tweede dag.

Sreyrath had een tuk tuk geregeld omons naar haar Thai Zen Spa te brengen Na een heerlijk ontbijtbuffet gezamelijk met haar, de koffersn geladen en op naar de Spa. Hier werden we verrrast met een heerlijke massage. Dit was echt even genieten. Daarna vroeg ze ofwe even met haar mee wilden om een paar panden te bezoeken waarvan zij met een vriend van haar wel geinterresseerd waren. Een Gastehouse met restauarant aan een drukke straat waar veeltoeristen kwamen. Het zag er allemaal heel netjes uit. Maar de andere locatie konden we niet bekijken omdat er niemand aanwezig was. Afwachten dus wat het uiteindelijk gaat worden. Daarna in de taxi naar Sisophon. na ongeveer een uurtje rijden kwamen we aan in het Pyramide hotel waar we vijf jaar geleden ook geloggerd hadden. Toen we aankwamen hebben we Tharak gebeld en gevraagd of hij met Sopheab en Sonika met ons zouden willen eten. Dat was weer reuzegezellig. Hij was deze dagen onze tuk tuk chauffeur. Morgen gaat hij met ons mee naar de Xavier Jesuit School.

De andere dag heeft Sreyrath even gebeld met de X J S om te vragen of het goed was dat wij de school even kwamen bezoeken. De Pater die nu hoofd van de school is begreep het eerst even niet en vond het allemaal maar vaag. Sreyrath vertelde dat ik de moeder van Rico was. Oke, we mochten we even komen. Toen we daar waren stond hij ons op te wachten. Al wandelend richting de kinderspeelplaats vroeg hij ons waar wij vandaan kwamen. We antwooorden, from The Netherlands. hij begon te lachen en riep meteen ahaa Gus Hiddink! Die kende hij wel. Toen vertelde hij dat hij niet wist van de betekenis van het bord van Rico. Ik probeerde het hem te vertellen in mijn allergoetste Engels. Hij zij oke, maar of hij me bereep……? Opeens kwam er van rechst een dame aangerend en vloog ons in de armen. Dit was een docent, een vrijwilligster die we vijf jaar geleden hadden leren kennen. Zo leuk dat zij ons herkende. We hebben de speeltoestellen gezien en moesten ook wel even wat lokalen bekijken. wat een prachtige school. en wat mij heel erg opviel, nergens een FLESJE; PAPIERTJE of wat dan ook maar te vinden, zo ontzettend schoon. dat was vijf jaar gelden ook en nu nog steeds. Het kan dus wel. DISIPLINE en RESPECT!! in de klas werd verteld waarom wij daar waren en een van de wijsneusjes ( 8 a 9 jaar)vroeg wat de speeltoestellen hadden gekost. ik moest gewoon antwoorden: “Heel erg duur.” Daarna moesten alle kinderen naar buiten om bij de speel toestellen met ons op de foto te kunnen. Geweldig!!!! Toen de kinderen weer binnen waren, zou ik Henk van Henk even een fot maken op het speeltoestel. Terwijl hij naar boven klom, kwam er een heel klein jongetje aan en keek zo verwonderd……wat doe jij daar in vredesnaam op?? Toen Henk weer naar beneden klom kwam hij echt dichterbij en volgens mij dacht hij: Ben jij nou helemaal ……… Zo mooi om dat snoetje te zien. De boom die moesten planten vijf jaar geleden was enorm gegroeid. Jammer dat het geld dat ik er aan geknoopt had destijds niet is aangekomen. Na nog een paar gebouwen te hebben bekeken, hebben we afscheid genomen. Ik gaf de pater het visitekaartje van rico´s foundation cambodja en hij zei dat hij zeker de site nog eens zou bezoeken. Zijn reactie kwam dan gelijk de andere dag en hebben jullie op Facebook kunnen lezen. Daarna door met de tuk tuk naar Phnum bak, we hoorden van Tharak dat deze heuvel geen Phnum bak heet, maar Phnum Svay. Is ook goed, vond ik. Hij reed ons met zijn tuk tuk bijna helemaal naar boven. daarna nog maar drie trappen op. Daar aangekomen vroeg Sreyrath of we de steen van Rico nog eens konden zien. Geen probleem. de steen werd op gehaald en er volgende een heel verhaal in het Kmer tussen Sreyrath, Tharak en de monnik. Uiteindelijk werd ons verteld dat de de steen mee moesten nemen, anders zou het kunnen zijn dat deze veloren ging. Er was veel widdeling van monnikken en vanwege reorganisatie en renovatie stonden ze er niet voor in dat de steen bewaard zou blijven. Dat was even schrikken. Dit was wel Rico,s werkplek geweest…..even slikken…..even kreeg ik het gevoel dat Rico hier niet meer welkom was. Maar ik wist dat dit niet zo was, waarom hadden ze dezr steeen hier dan zolang bewaard?…… dan toch maar besloten om de steen mee te nemen. Sreyrath sloeg een arm om mijn schouder en Sreyrath stelde voor, dat we de steen mee zouden nemen naar Batambang, naar de pagode van haar grootouders, waar ook steeds voor Rico wordt gebeden. Dit was misschien dan toch maar het beste. Na alle commotie sàvonds toch maar weer samen gezellig gegeten met Tharak, Sopehap, Sonika en Sreyrath.