Dag 15

Woensdag 22 november.
Vanmorgen om acht uur stond Mr. Chat met een taxichauffeur voor ons hotel om ons op te halen voor de reis naar Battambang. Dit was een reis van ongeveer twee uur. Gelukkig had de auto niet alleen een “arko”, maar ook een airco. Je hoeft je tijdens zo`n rit echt niet te vervelen. Je weet gewoon niet waar je moet kijken. Ook kwamen we langs en heuvel, die door de UNTAC destijds “Bleu Barret Hill” genoemd werd. Jammer genoeg konden we niet vragen om te stoppen. Ergens onderweg waren wegwerkzaamheden. Hier stond een werknemer aan de ene kant en diende als rood stoplicht en aan de ander kant stond iemand die als groen licht fungeerde. Om tien uur kwamen we aan in Battambang, bij de Don Bosco school. Hier hebben we heel even kennis kunnen maken met Tineke, zij was in gesprek met Pater Roël die later met ons mee zou rijden naar Phnom Penh. Tinke is een nederlandse vrijwilligster die hier al een aantal jaren werkzaam is. Ook troffen we hier nog een Nederslands stel uit Zeeland, met twee kleine kindjes, zij waren op rondreis door Cambodja. Mr. Chat heeft ons een rondleiding gegeven bij deze school. Ook dit was weer een hele bijzondere ervaring. In de kindergarden ontmoetten we “Mami” zoals iedereen haar noemt. Zij is een vrouw van 72 jaar en komt van de Fillipijnen en zij traint de kleuterleidsters in Battambang en in Phnom Penh. Ook zij is met ons meegereden naar Phnom Penh. In deze school is slecht een mevrouw die kookt voor de 500 leerlingen en docenten. Maar door de kinderen zelf werd bij toerbeurt het eten opgeschept en geserveerd en ook werd door deze zelfde kinderen weer alles netjs afgewassen. Dit behoorde ook bij de lessen. Verantwoording en zorgen voor. Pater Gigi vertelde ons over de vele pakketten met etenswaren die geschonken waren door AH uit Nederland. Deze zouden met Kerstmis aan de lokale bevolking worden uitgedeeld. Met een heel veel lachen gepaard probeerde hij ons te vertellen dat in elk pakket een glorixblok zat en op dat moment was er niemand aanwezig die wist wat Glorix was. Ze dachten dat het snoep was met limoensmaak. Toch voor de zekerheid een foto gemaakt en naar Tineke gestuurd, die op dat moment in Nedeland was. Kun je raden hoe haar reactie was. Nu moeten alle dozen worden uitgepakt en gesorteerd. Dagen werk. In de kindergarden kwamen we en zagen daar een heleboel blijde en ondeugende snoetjes die lekker zaten te eten. Buiten zagen we ook weer jongens en meisjes voetballen met blote voeten en het ging ook hier zeker niet zachtzinnig. Verder zagen we de speeltoestellen die gemaaakt zijn door de technische school in Phnom Penh. Om een uur zouden we vertrekken naar Phnom Penh. Dus Mr. Chat stelde voor om even ergens in Battambang te gaan lunchen. Midden in de stad ergens vonden ze een tentje om te eten. Bij terugkomst was het verdacht stil bij de peuters. Daar bleek dat ze bijna allemaal lekker lagen te slapen, zomaar op een dekentje midden in de klas en de juf bleef maar zwaaien om de vliegen bij ze weg te houden. Hier namen we voorlopig even afscheid van Mr. Chat, hij ging met de taxichaufeur weer terug naar Sisophon. Onze taxi arriveerde en samen met Mami en Roël zijn we vetrokken naar Phnom Penh, een reis van ongeveer vijf en een half uur. Na een aantal uurtjes over wegen vol met kuilen en hobbels, zijn we gestopt voor een kopje cappucino. Af en toe was het heel stil op een beetje snurken van Pater Roël na. Mami moest dan steeds heel erg lachen en kreeg ik weer een por in mijn ribben. We hebben best een hele gezellige rit gehad. Vlak voor aankomst in Phnom Penh, zagen we een mooie zonsondergang en daarna was het ook echt donker. Om ongeveer zes uur kwamen we aan bij de Don Bosco Technische school. Pater Roël stuurde iemand met ons mee om ons de kamer te wijzen. Onder heftig gezang van krekel en kikkers liepen we in het donker door een laantje ergens naar ons slaapvertrek. Morgen zouden we de weg wel zien. Nadat we ons hadden geinstalleerd en opgefrist, zijn we terug gelopen naar de eetzaal waar we werden verwacht voor het diner. Er werd ons verteld, dat elke avond om acht uur in de grote hal het avondgebed werd gebeden. Na het eten liepen we de grote hal in en zagen we veel studenten die aan het voetballen, tafelvoetbal, muziek aan het maken en nog wat andere spelletjes deden. Om vijf minuten voor acht uur ging er een bel en iedereen stopte metspelen en stond in de rij. Hier werden we door Pater Roël voorgesteld en hij vertelde waarom wij hier waren. Dit ritueel duurde ongeveer een kwartier, waarna alle kinderen hun slaapplaats opzochten. Dat laatste hebben wij dan ook maar gedaan.