Dag 12.

Ben nog een beetje “noodgedwongen aan de “kamer” gekluisterd. Dus een saaie dag. Vanmorgen om vijf uur werden we al gewekt door de muziek van de Boedistiche Tempel, dit duurt met kleine pauzes erin van `s morgens vijf tot `s middags vijf uur. Op de app vond ik een berichtje van Carolien en Herman Bos, de Oom en Tante van Rico uit Heino met prachtige foto`s. Zij waren bij Rico`s graf geweest en hadden daar speciaal voor onze missie kaarsjes aangestoken. Zo bijzonder en ontzettend LIEF!!! Dank jullie. “R kun” zegt men hier. Je spreekt het uit als Or koen en dan vouw je daar bij ook nog je handen en maakt een kleine buiging…. Ja ja…we leren het al een beetje . Tja, je moet wel….toch??? Na het ontbijt, de was vanmorgen weer af gehaald bij de receptie, alles weer schoon en gestreken. Super. Wij denken dat er op zondag alléén de scholen en sommige bedrijfen niet werken, maar verder zie je hier geen verschil in bezigheden en ziet allemaal precies zo uit als gisteren en eergisteren. Een hele andere wereld waarin deze mensen leven. Vanmiddag heeft Henk zich even flink laten kneden. Ik heb me er niet aangewaagd en dat was achteraf maar goed ook zei Henk. Ja, echt waar Ronny!! We zijn daarna nog even een ommetje gaan maken en kwamen bij een prachtige bruilofst tent, deze waren ze nog aan het inrichten. We mocht vrij binnenkijken en foto`s maken. Zo iets geweldigs. De man die ons te woord stond, zei dat hij het heel ernstig inzag voor vanavond wat betreft het weer. Hij zou nog even gaan bidden dat het goed ging. Dit hebben wij ook beloofd om te doen. We hebben nog even een “terrasje” gepakt en weer vol verwondering zitten kijken naar het breiwerk van verkeer. Ja Sten, ook hier zagen we een John Deere rijden. Er reed een auto langs waarop drie kinderen zaten die heel vrolijk zwaaiden en “Hello” riepen naar ons. Het filmpje staat op de facebookpagina van Henk. Maar ik vrees dat wij in ons gebed, de Zegen en de Regen door elkaar hebben gehaald, want het regende vanavond zo vreselijk hard. Sorry mooi bruidspaar. We laten ons daar voorlopig maar even niet meer zien.