Dag 29.
6 december
Vanmorgen om half tien met een taxi naaar Poi Pet om nog even met Pater Visser onze reis door te nemen. Hij waardeerde het erg dat we de moeite namen om nog even langs te komen om afscheid te nemen. We hebben onze bevindingen en ervaringen met hem gedeeld en hij was blij te horen dat we overal goed hadden rondgekeken en hij zou er zeker zijn voordeel mee doen. Hij nam ons mee naar zijn kerkzaal, waar we de rode stoelen van het ROC van Twente zagen staan waar hij erg blij mee was. Hij vertelde heel enthousiast over de eerst jaren toen hij in 1956 in Thailand was begonnen en de eerste wees kinderen gewoon op zijn naam had moeten zetten om ze op de Don Bosco school te kunnen krijgen. Dit openende langzaam de ogen van de gemeentes en ze begonnen in te zien dat er daadwerkelijk iets moest veranderen en zagen wat Don Bosco voor de Thaise kinderen begon te betekenen. In 1991 werd hij overgeplaatst naar Phnom Penn in Cambodja, waar hij de eerste school heeft gebouwd. Zo heeft hij nu inmiddels op vijf verschillende plaatsen meerdere scholen gebouwd. Het is en blijft belangrijk om de kinderen van de straat te krijgen zodat ze een betere toekomst hebben en verder kunnen komen in de maatschappij dan vele ouders die deze kans niet hebben gehad. In de keuken, waar tevens een grote tafel stond, stonden de stoelen die Bo Abbink, een leerling van het ROC van Twente bij ons heeft gebracht. Geweldig om te zien hoe blij ze er mee waren. Weer werd ons een heerlijk lunch aangeboden bij Pater Visser. Na de lunch hebben we afscheid genomen en zijn weer naar het hotel teruggebracht. Toen zijn we even op zoek gegaan naar draad omdat ik geld wilde gaan vouwen tot bloemen om die aan het boompje te kunnen hangen, dat we straks mogen planten bij de Xavier Jesuit School. Ondanks dat we al afscheid hadden genoemen van Tharak, hebben we hem toch nog even weer gebeld of hij ons naar de school wilden brengen. Geen probleem, om kwart voor vijf, keurig zoals afgesproken stond hij voor de deur. Bij school aangekomen zagen we dat er intussen ook hier een prachtige kerstboom stond. Broeder Damo en Mr. Chat en Lucia,een Japanse vrijwilligster liepen samen met ons naar het nieuwe gedeeltewaar ook de speeltoestellen komen, waar Pater Quyen al op ons stond te wachten. Op vershillende plaatsen waren er al voorbereidingen getroffen en we moesten als eerste een boompjeplanten. Deze boom was officeel een Teakwood, maar zou de naam “Rico`s Tree” krijgen. Ze lieten ons naderhand een zelfde boom zien die jaar oud was. Niet te geloven, dit gaat hard. Samen hebben we het boompje geplant. Geweldig! Daarna werden mee genomen naar een plek waar we nogmaals een boompje moesten planten en dit was onze boom. Deze was iets groter en hier hadden we mooi de kans om het geld dat ik gevouwen had tot bloemen aan het boompje te bevestigen en wij hebben het gedoopt tot “Money Tree”. Daar moesten ze wel hartlijk om lachen en vonden het een goed idee. Hopelijk groeit deze boom op tot een vruchtbare boom. Ook Lucia moest een boompje planten. Zij was een Japanse vrijwilligster die as zondag, na 14 jaar haar vrijwilligerswerk, als lerares afscheid nam. Ze ging nu voor een poosje terug naar Hongkong. Daarna hebben we ECHT afscheid genomen van de school. Bij het hotel aangekomen zijn we naar het restaurant gegaan om te eten. Hier kreeg ik een prachtig armbandje van Sreyrath, zij droeg de zelfde. Zo lief. Toen vertelde ze ons dat ze morgen meereed met de taxi om ons naar het vliegveld te brengen. Wat een schatje is het toch. Ze bleef bij ons aan tafel en na het eten kwamen haar broer Borey nog even om kennis met ons te maken, met zijn zus Sreynang, zij is ook werkzaam hier in het restaurant en eigenlijk een heel schuchter meisje bij ons aan tafel zitten. Het was reuze gezellig en ook Borey was een hele leuke jongen met een hart van goud. Hij doet heel veel voor arme oudere mensen. Samen met een aantal vrienden bouwden ze huisjes (hutjes) voor de oudere mensen die geen onderdak hadden. We hebben de foto`s gezien. Geweldig wat deze jongens doen. Hij is 24 jaar. Het was onderussen half elf en besloten om toch maar naar bed te gaan. Zij moesten morgenvroeg weer heel vroeg op. Na nog even te hebben nagepraat, zijn wij ook maar in ons mandje gekropen. Ook onze laatste dag was weer heel verassend en bijzonder. We hebben een fantastiche, bijzondere tijd gehad in Cambodja. We hebben gezien dat hier nog heel veel hulp nodig is en we gaan zéker door met Rico`s Fouundation Cambodja. We hebben zoveel kinderen blij kunnen maken en enkele mensen kunnen helpen, maar er is nog zoveel meer nodig.
Morgenvroeg na het ontbijt alles inpakken en om 13 uur vertrekken we naar Siem Reap en om 17.25 vliegen we naar Hongkong. Daar moeten we ongeveer drie uur wachten en dan door in 13 uur vliegen naar Nederland. Dank jullie voor jullie leuke en warme reacties en we hopen julie allemaal snel weer te zien. We wensen jullie hele fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2018.