Dag 23

Dit is een bericht van 30 november.

30 november.
Vanmorgen om kwart voor zeven op en toen we beneden kwamen om zeven uur werd er gezegd dat de taxi er al was. O jee, dus een snel ontbijtje besteld en om half acht zaten we in de auto. Hier vertelde de taxichauffeur ons dat hij ons naar Phnom Penh zou brengen en daar zou een broer van hem staan die ons verder naar Sisophon zou brengen. Oke, ook goed. Hij nam ons mee over en prachtige heuvelachtige weg om zo de vreselijke weg door de stad te vermijden. Het was een prachtige omgeving. De taxichauffeur was een jonge man, vader van twee kinderen, de jongste was 11 maand, hij liet ons nog foto`s zien van zijn gezin. Gelukkig sprak hij Engels. Na een paar uurtjes hebben we een kofiestop gemaakt. Dit was een “Truckstop”. Dit was goed te zien aan het interieur van het restaurant. Arno Bremmer, misschien een idee voor jullie nieuwe huis?? Daarna door en om elf uur waren in Phnom Penh waar we over zijn gestapt in de andere taxi. Het was geen broer van hem zo als hij verteld had, maar ze werkten wel samen. Helaas, met deze man konden we dus geen woord wisselen omdat hij geen Engels sprak en wij geen Kmer. De vorige taxichauffeur had wel gezegd, als er iet is dan kun je mij bellen en dan zou hij het wel met hem regelen. Dit was niet nodig. We probeerden toch in het Engels te vragen hoelang de rit ging duren, hij keek ons aan en lachte alleen maar wat. Tja….dan zullen we het wel zien. Na een uur over een weg…nou ja een weg kun je het niet noemen. Alleen maar maar gaten en hobbels. Vreselijk!!! Toch werd er her en der wel aan die weg gewerkt. Om half een stopten we om een hapje te eten. Toen we uitstapten moesten we eerst onze ribben, nieren en alle ingewanden eerst weer op de plaats zien te krijgen. Niet te geloven!!!
Toen we weer instapten toch nog maar weer eens een poging gewaagd om te vragen hoelang we moesten rijden naar Sisophon. Gelukkig kon ik tellen in het Kmer en met een handbeweging en een aantal cijfers te noemen begreep wat wij vroegen. We moesten dus zeker nog vijf uur rijden. Oke, dat was dan een rit van totaal tien en een half uur. Onderweg hadden we genoeg te zien. Slapen is er niet bij vanwege de slechte wegen en het getoeter. Om zes uur reden we de parkeerplaatst van het Pyramide Hotel op.